De geschiedenis van Seiko begon in 1881, toen Kintaro Hattori in Ginza (wijk in Tokio) een winkel opende om uurwerken te repareren en te verkopen. In 1892 opende Kintaro Hattori een fabriek genaamd Seikosha om zijn eigen klokken te produceren. Zakhorloges waren nog de standaard toen hij twintig jaar later begon te experimenteren met polshorloges, die toen de modernste technologie waren. In 1913 produceerde zijn bedrijf het eerste Japanse polshorloge, de Laurel. Dit horloge was de eerste in een lange rij van Seiko-innovaties, waaronder het eerste quartz horloge in 1969 en in 1999 de baanbrekende Spring Drive technologie, waardoor de kunst van het horloge maken naar het huidige hoge niveau evolueerde.

De Laurel uit 1913

Terwijl de meeste bedrijven zich richtten op de productie van tafelklokken en zakhorloges, voorzag Kintaro Hattori aan het begin van de 20ste eeuw dat het tijdperk van het polshorloge voor de deur stond. Vanuit zijn visie ‘Always one step ahead of the rest’ creëerde hij een voorsprong op zijn concurrenten door te beginnen met de ontwikkeling van een eigen polshorloge. In 1913 begon Seikosha met de productie van de Laurel. Na de introductie van Japans eerste polshorloge maakte Seikosha enorme progressie door de ontwikkeling van een complete productietechnologie, van ontwerp tot micro-fabricage en machinale vervaardiging. In 2014 wees de Japan Society of Mechanical Engineers de Laurel aan als een van haar ‘Mechanical Engineering Heritages’. Dit als erkenning van de significante bijdrage aan de ontwikkeling van mechanische technologieën.